Dziś Wigilia.
Sięgam pamięcią do wspomnień. Jako mała dziewczynka wyczekiwałam Wigilii zachowując postawę godną pochwały, bo tylko grzeczne dzieci miały być odwiedzane przez Świętego Mikołaja. Zresztą tak pozostało do dzisiaj 🙂
Polcia już od dwóch tygodni pyta mnie, ile razy musi iść spać, aby przyjechały kuzynki – zresztą mam wrażenie, że bardziej cieszy ją czas z ukochanymi kuzynkami niż same odwiedziny Mikołaja. Nie wiem, czy u Was było podobnie, ale ja jako dziecko mogłam dostać prezent od Mikołaja dopiero po zjedzonym posiłku, a wówczas nie przepadałam za rybą po grecku, śledziami, a nawet pierogi z kapustą i grzybami nie było dla mnie przeznaczone. Zawsze miałam swoją wersję czyli pierogi z twarogiem lub truskawkami – najważniejsze, że szamałam i wówczas otrzymywałam wyczekane od długiego czasu prezenty! Nigdy nie zapomnę jak dostałam od rodziców ukochane rolki i później płakałam, gdyż nie mogłam w nich wyjść na podwórko ( cóż za przeżycia i rozterki ).
Dzisiaj, kiedy jestem mamą dwójki dzieci najbardziej nie mogę się doczekać wspólnego rodzinnego czasu, pałaszowania wspólnie przygotowanych dań, wspominania miłych sytuacji rodzinnych, śpiewania kolęd (nawet jeśli ktoś nie ma głosu – tak jak ja), i oczywiście rodzinne zabawy, uściski i wygłupy 🙂 Jak wokół są dzieci to nie mogę nacieszyć tym gwarem, piskiem, szałem panującym dookoła i nieznikającymi uśmiechami z twarzy. Teraz sama odliczam do Wigilii, bo czekam na reakcje Maluchów na prezenty od Mikołaja. Starannie napisane listy znajdą swoje odzwierciedlenie pod choinką. Do szczęścia jedynie brakuje mi śniegu, by móc po kolacji wigilijnej poszaleć na sankach, mam jednak nadzieję, że zima o nas nie zpomniała i zawita chociażby na ferie.
Pamiętajcie o swoich bliskich, rodzinie i przyjaciołach i nie bójcie się przełamać lodów, Święta to magiczny czas, wtedy najłatwiej zapomina się o smutkach i nieprzyjemnościach. Mam nadzieję, że już nasiąknęliście atmosferą Świąt i niech ten cudowny klimat utrzymuje się w Waszych sercach jak najdłużej.
Wesołych Świąt.
