Przede mną szykuje się bardzo trudny tydzień. Wiem, że mam tutaj w Was spore grono tych, którzy są mi bardzo życzliwi obok tych, którzy (są mam nadzieję w mniejszości) zaglądają tutaj po to, by obgadać, skomentować nieprawdę, czy obmówić za plecami lub pod fałszywą nazwą. Mam nadzieję, że przyjdzie dzień, kiedy będę mogłam Wam otwarcie napisać, co za mną i co przede mną. Do pewnych spraw trzeba dojrzeć, chociaż przelanie wszystkiego na 'papier’ może być też formą terapii. Myśl moja jest taka, że każdy z nas ma swoje trudne chwile w życiu, ale zawsze trzeba pamiętać o tym, by otaczać się tymi ludźmi, którzy mają na nas tylko i wyłącznie pozytywny wpływ. To oni pomogą Ci w najtrudniejszych chwilach. Toksycznych ludzi trzeba odcinać grubą – nie ! bardzo grubą kreską !
Moje życie zmieniło się o 180 stopni – to bardzo dużo. Moi bliscy przeżywali to ze mną, ale teraz są przy mnie nadal i dzięki nim staram się dostrzegać to, co mam tu i teraz wydawałoby się w trudnym, beznadziejnym momencie mojego życia. Uświadamiam sobie wtedy, że są tacy, którzy mają jeszcze trudniej i jeszcze gorzej, więc ja powinnam być wdzięczna losowi, że mimo trudności postawionym na mojej drodze, która jest teraz dość wyboista, daję sobie radę, chociaż nie jest lekko. Każdy uśmiech na mojej twarzy doceniam teraz dużo bardziej, podobnie uśmiech swoich dzieci.
Nie chce rezygnować z marzeń i swoich celów, trochę mi się priorytety pozmieniały, ale to spotyka każdego z nas na różnych etapach życia, dlatego dzisiaj wiem, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Każdy dzień jest lekcją, z której należy wyciągnąć możliwie najlepsze wnioski. Chciałoby się uczyć na błędach innych, ale nieustannie żyjemy w przekonaniu, że lepiej przekonać się czegoś na własnej skórze – słusznie? To zależy – jakie ponosimy tego konsekwencje.
Mam 31 lat. Pozmieniało się wiele. Dziś wiem, że dam radę. Muszę. Bo chcę. Wiem, że się uda. Tobie również.
