Wielokrotnie zdarza się, że poznajesz kogoś, kto wykonuje zawód, którego nigdy nie miał w planach. Przypadek, zrządzenie losu, takie okoliczności, taka potrzeba. Zapewne wiele dziewczynek bawiło się w domu w szkolę. Ja też zapraszałam koleżanki do domu, pisały sprawdziany, ja je sprawdzałam. Bywało, że sama coś pisałam specjalnie z błędami, by później to posprawdzać (!). Nawet prowadziłam własny dziennik (mama zakupiła mi biały – ten dla 'włefistów’ w papierniczym) – sprawdzałam obecność, wpisywałam oceny i tematy. Zdaje się, że to jeden z takich dziecięcych zawodów, które po prostu chce się wykonywać – Pani wychowawczyni ze szkoły zawsze była tą najukochańszą, mam na myśli szczególnie etap 1-3. U chłopców przeważał zawód strażaka, policjanta lub rolnika. Z rolnikiem górę brała fascynacja cudownymi maszynami z pola. Tak się zastanawiam, jakie teraz mają wizje przyszłości małe dziewczynki, ale podejrzewam, że są to piosenkarki, modelki, tancerki, kosmetyczki i fryzjerki, aaaaaa i sklepikarki – co jak co – ale zabawa w sklep na podwórku to była jasna sprawa. Chociaż Pola ostatnio mi oznajmiła, że chce zostać astronautką 🙂 Być może jeszcze zmieni zdanie, ale jeśli to miało by być jej marzenie, to dokonam wszelkich starań, by jej w tym pomóc!
Przez krótki czas miałam ochotę zostać lekarzem, ale kiedy dowiedziałam się, że w liceum, do którego się wybieram otwierają profil lingwistyczny, wybór był oczywisty. Chociaż wiele osób wróżyło mi karierę sportową, to kontynuowałam grę w piłkę ręczną, jednak postawiłam na coś innego. I tutaj jedno jest jest pewne – jak się chce – można łączyć wiele pasji na raz i mieć z tego ogromną radość i satysfakcję. Sport to jedno z najpiękniejszych doświadczeń mojego życia – teraz wiem, że systematyczna i ciężka praca przynoszą ogromne owoce. I można to przełożyć na wszystkie płaszczyzny życia. Po drodze człowiek nie raz się potyka, ale ma określony cel i do niego dąży – i ważne jest, by nigdy nie odpuszczać pomimo przeciwności losu. Sukces z zaliczonymi porażkami najlepiej smakuje!
Powracając do mojego zawodu. W klasie, w liceum niejednokrotnie spędzałam przerwy z koleżankami opowiadając im, o tym, czego się nauczyłam. Przed pracą klasową z historii lub angielskiego siedziałyśmy na ławce i omawiałyśmy wszystkie zagadnienia. Pamiętam słowa Agi : „Maja, co jak co, ale Ty powinnaś być nauczycielem, wolę słuchać Ciebie, niż czytać książkę od historii”. Inne koleżanki przychodziły do mnie domu uczyć się ze mną do matury. W liceum trafiłam na fantastycznego nauczyciela angielskiego, a właściwie to miałam ich dwoje – dzięki nim utwierdziłam się w tym, co chce robić. I tak poszłam za ciosem i uczę w szkole.
Teraz jak wróciłam po dłuższej przerwie do pracy, wiem, że na lekcji czuję się ryba w wodzie – mówię po angielsku, tłumaczę to i owo, odpowiadam na pytania uczniów. Wierzę, że spełnię swoją misję i zarażę tych młodych ludzi chęcią do nauki języka. Nie oczekuję gąszczu szóstek i piątek (chociaż to byłaby petarda), ale chciałabym widzieć pracę, zaangażowanie, systematyczność i chęć do współdziałania. Mam nadzieję, że to będzie dobry rok szkolny, bo kolejny niesie zmiany, wobec których mam obawy. Poza lekcjami jest masa innych czynności, spraw, zagadnień, z którymi my nauczyciele się zmierzamy, a pozostali widzący tylko wakacje, nie widzą jak wiele tego wszystkiego tak naprawdę wokół jest – ale to temat na inny post 🙂
Jeśli jeszcze nie widzieliście filmu Marcina FILM TUTAJ, zapraszam do oglądania – zgadzam się z nim – ‘Życie, to podróż’. Zaplanujcie ją, ale pamiętajcie, że zakręty mogą okazać się nowymi możliwościami. A spontaniczne szaleństwa mogą okazać się przygodą życia. Otaczaj się dobrymi ludźmi wokół i decyduj sam za siebie, nie leć z prądem, sam wyznaczaj sobie cele. I najważniejsze. Nie bój się krytyki – Jest tylko jedna droga – ‘nic nie rób, nic nie mów – bądź nikim’. Przewrotne powiedzenie – ale bardzo prawdziwe.
Rób swoje i działaj! #beyourself
SPODNIE / TROUSERS – ZARA
BLUZKA / BLOUSE – MANIFIQ&CO
TOERBKA / BAG – GOSHICO
BUTY / SHOES – DEEZEE